Myra is een lieve Duitse staander van bijna 4 jaar oud. En ze woont van jongs af aan bij Natascha en Ivo. Met wandelen trekt ze aan de riem en valt flink uit naar andere honden. Ze is nauwelijks geïnteresseerd in beloningssnoepjes. De vraag aan mij was: “We weten ook eigenlijk niet meer wat nu de juiste manier is. Wat zou uw advies zijn hiermee?”
We hebben een afspraak gemaakt voor een privétraining.
We spraken af voor mijn huis waarbij ik op de bank in de voortuin zat, zodat ik Myra aan kon zien komen. Ze kwamen gedrieën naar mij toe, waarbij Myra trekkend in haar tuig nadrukkelijk voorop liep. Ik zag een hond die weliswaar voorop liep, maar niet zo goed wist wat de bedoeling was. Myra vertoonde onzeker gedrag en scande de omgeving (de erfelijke eigenschappen van een jachthond). Ze was nauwelijks geïnteresseerd in haar baasje en keek hen ook niet aan.
Tijdens de privétraining liet ik Natascha met Myra (aangelijnd) 4 meter voor ons uit lopen.
Toen een ander aangelijnd hondje Myra passeerde, viel Myra fors uit naar het hondje. Gelukkig niet al te intens, waardoor ik zeker ruimte zag voor verbetering. Toen Myra ging poepen, zag ik aan haar lichaamstaal zag dat ze erg onzeker was in die kwetsbare houding. Vlak daarna harkte ze eens flink met vier poten in het gras, waarbij ze dus flink wat dominantie liet ziet. Het plaatje compleet was compleet. Ik wist de beste strategie zou zijn om eerst het trekken aan te pakken.
Dankzij de gedrevenheid van Natascha en Ivo, en het vertrouwen dat zij mij gaven als hondentrainer, hebben wij in een half uur een flinke vooruitgang gezien in de samenwerking tussen Myra en haar baasjes. We hebben het magische moment mogen beleven dat de hond naast het baasje loopt aan een slappe riem, en dat de hond vrijwillig naar het gezicht van het baasje kijkt met het idee ‘Zeg het maar, doe ik het goed?’
Als ik dat zie gebeuren, besef ik hoe heerlijk het is om samen te werken met je hond.