Mijn naam is Len Stange.
Ik ben geboren in 1956 te Haarlem en woon nu aan de rand van het dorp Woubrugge.
Het was mijn geluk om op te mogen groeien met honden. Geluk, want iedereen wil toch een maatje die iedere dag voor je klaar staat. Mijn eerste hond heette ‘Puppy’. Het was het liefste vuilnisbakkie van de hele wereld met veel genen van een Kooiker. Dat laatste en het niet gecastreerde reu zijn zorgde er voor dat ik al vroeg moest leren de aandacht van een hond vast te houden.
Dat ging via schade en schande want mijn ouders hadden geen cent te makken dus cursussen of zelfs maar een boek over honden zat er niet in. Het is allemaal helemaal goed gekomen al was ik wel de enige die volledig door Puppy vertrouwd werd. Ik zie nog mijn vader met stevige werkhandschoenen Puppy vasthouden terwijl ik klitten eruit knipte.
Waarom ik hondentrainer ben geworden
Meestal luisterden mijn honden heel goed en deden dat met veel plezier. Doordat ik goed mijn ogen gebruikte in de omgang met honden en alles over honden las waar ik maar mijn handen op kon leggen, ging ik mijn eigen visie vormen. Dat zorgde er voor dat mijn honden steeds beter gingen luisteren. Ik merkte dat de honden van anderen vaak niet zo goed gehoorzaamden als die van mij. Ik kreeg soms ook het idee dat ze niet zo veel plezier aan hun hond beleefde als wel mogelijk was en dat vond ik vooral jammer voor de hond maar ook voor de baas. Een hond zit beter in zijn vel als het duidelijk is wat er van hem verlangd wordt en als hij weet wat de grenzen/regels zijn. Precies zoals in een roedel dat alleen maar uit honden bestaat. Nog maar 30.000 jaar geleden, evolutionair gezien een periode van niks.
Zoals dat gaat tussen hondeneigenaren sta je wel eens te praten over de honden. Daardoor kreeg ik nog meer inzicht en kon ik ook af en toe anderen een tip geven als ze een vraag hadden over hun hond. Na vele jaren op die manier met honden omgegaan te zijn kreeg ik weer eens terug van de buurvrouw dat de tip goed bevallen was. Ze voegde er aan toe: ‘waarom maak je hier geen bedrijf van?’ Na een paar dagen hier over nagedacht te hebben heb ik de daad bij het woord gevoegd.
Ik ben nu gediplomeerd hondentrainer (kynologisch instructeur) en
eigenaar van CADIRI Hondenschool en kleinschalig hondenpension.
Ik heb de opleiding tot Kynologisch Instructeur gevolgd bij Cursuscentrum Barneveld.
Visie van Len Stange
Mijn methode is gebaseerd op het consequent belonen van gewenst gedrag terwijl er waar nodig duidelijk grenzen aangegeven worden.
Deze methode is voor een deel deel gebaseerd op wat ik heb geleerd in de praktijk want ik heb sinds mijn 10e jaar honden gehad.
Puzzelstukjes van de methode vielen definitief op hun plek dankzij de opleidingen die ik heb gevolgd bij ‘Cursuscentrum Dierverzorging Barneveld’ en Yvonne van der Meer hondentrainingen in Heerhugowaard.
Ik geloof niet in straffen bij een hond, maar wel in op een voor de hond begrijpelijk leiderschap.
Als de hond u niet snapt doet u iets verkeerd!
Straffen bij een hond levert gedrag op waarmee de hond gaat vermijden dat hij gestraft wordt.
Doel bereikt denken sommigen echter mijn dagelijkse praktijk toont iets heel anders aan.
Sterker nog, het is de kortste route naar gedragsproblemen die niet zomaar op te lossen zijn.
Dan komt daar nog bij dat wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat de hond heel goed weet te onderscheiden in welke situaties er niet gestraft kán worden.
Als zo’n situatie zich voordoet zal de hond doen waar hij het meeste profijt van heeft en dat kan nu juist datgene zijn wat de begeleider níet wil.
Straffen doen we dus niet, wél grenzen aangeven.
Bijvoorbeeld tijdens het koken is het niet gewenst dat de hond in de keuken naast het fornuis of aanrecht gaat zitten. Op die manier laten we de hond weten dat hij geen enkele invloed uit kan oefenen op het tijdstip van eten.
Dát is een voorbeeld van leiderschap en dat kan ik iedereen leren.
Op die manier krijgt de hond een plaats in het gezin die overeenkomt met de plaats of positie die de hond zou hebben in een roedel.
Daar voelt de hond zich het meest op zijn gemak en kunnen we eigenlijk alles van hem gedaan krijgen op een plezierige manier.
Hoe we dan leren dat de hond niet meer trekt is door niet trekken plezierig te maken en wel trekken niets of het tegenovergestelde op te laten leveren.
Verder help ik eigenaren van honden het gedrag van hun hond te begrijpen waardoor ik de kans verklein dat ze geïrriteerd raken. Immers: een baas die emotie vertoond is in de ogen van de hond per definitie een zwakke leider.